Verslag ronde 15

Of de interne competitie van ENPS afgelopen vrijdag 13 mei zijn officiële laatste ronde beleefde, is nog niet helemaal duidelijk. Op 27 mei en 3 juni kunnen er nog een 16de en 17de ronde worden gespeeld maar de schrijver van dit artikel weet niet of die partijen ook meetellen voor de eindstand en voor eventuele plaatsing voor teams die in de SGA­-competitie meespelen.

Een paar spelers uit de 15e ronde. Vlnr: Pieter, Bert, Roeland, Tom B, Peter N en Boudewijn.

Aran Köhler, al zeker van de eindzege in de tweede competitiehelft, was er afgelopen vrijdag niet en dat was een lelijke streep door de rekening van Niek Verweij die zich erg verheugd had op een treffen met de speler met de hoogste rating van de club.

Niek moest nu met wit tegen Boudewijn van Beckhoven en kwam na tien zetten in het voordeel (zie partij). Net als in de Fischer­variant van het Koningsgambiet had Boudewijn met 9..g5 of 10..g5 zijn pion op f4 kunnen dekken. Dan had hij niet slecht gestaan. Nu kreeg wit druk over de half­open f-­lijn en hoewel Niek al eerder had kunnen toeslaan, maakte hij het met het dame­offer 29. Dxf7+ heel fraai af.

Niek klom door zijn overwinning en de nederlaag van Peter Nitschke tegen Bert Wijchgel naar de tweede plaats in het klassement en dat zullen weinig mensen vooraf gedacht hebben. Ik in ieder geval niet. Dat Nitschke verloor, verbaasde me een beetje. Toen ik rond tienen de Vredeskerk verliet, was mijn indruk dat hij (met wit) niet slecht stond. Wijchgel zal hem wel ergens beschwindeld hebben.

Het was me op het moment van mijn vertrek al wel duidelijk dat Marcelo Ribeiro het niet zou gaan redden tegen Jan de Vries. Die had de aanvalspogingen van wit gepareerd en her en der wat pionnen meegenomen. Het resterende eindspel was kansloos voor wit.

Pieter van Oldenhove, die in de interne een zwaar programma afwerkte, won van Ron van Leeuwen. Ron hield de materiële verhoudingen lange tijd in balans maar was om tien uur strategisch al min of meer overspeeld.

Wat er bij Robin Blenderman uiteindelijk moet zijn misgegaan tegen Tony was mij niet geheeld duidelijk. In de stelling die ik voor ogen heb stond hij een kwaliteit voor en hoewel Tony compensatie had, leek me die net te weinig. Niettemin, Tony won.

Roeland Kief

Tenslotte versloeg Arjen Wiering nog Jeannot Tuijnman, was Mark Hecker te sterk voor Victor Bartman en hield Har Lesmeister een vol punt aan zijn duel met Dirk de Graaff over. Ikzelf speelde tegen Roeland  Kief en die had vorig jaar in de rapid­competitie van mij gewonnen. Dat was geen prettige ervaring destijds. Nergens was er sprake van overschatting, ik rekende en rekende, maar op de een of andere manier kon ik geen enkele variant kloppend maken. Ontevreden met remise wikkelde ik af naar een slecht lopereindspel dat Roeland bekwaam tot winst voerde.

Dat alles zat nog vers in mij achterhoofd. Na de opening zette Roeland alles op een koningsaanval compleet met een correct paardoffer. Gewaarschuwd door mijn eerdere ervaring had ik lang gerekend in die stelling en was ik terecht tot de conclusie gekomen dat ik als ik het offer zou weigeren ik in het voordeel zou komen. Dat bleek te kloppen. Een hele opluchting!

Tom Bottema