Schaken heeft twee aspecten (afgezien van alle andere aspecten): voelen waar een stuk lekker staat en visualiseren (ook wel rekenen genoemd). Het gevoel voor de juiste plaats van een stuk krijg je door een bepaalde opening/stelling vaak te spelen/bestuderen. Dit betreft de openingsfase en het middenspel. In het eindspel komt het tweede aspect naar voren -dan moet er worden doorgepakt en gescoord en zul je vaak moeten rekenen. Zorg er dus voor dat je voor die fase nog genoeg tijd op je klok hebt. De stelling na de 32ste zet van wit is zo'n stelling waarin je moet rekenen. In dit geval is dat makkelijk, omdat alles gaat met schaak. Had je geen tijd meer, Niek? Uit het hoofd: 33...Ph5 schaak 34. Ke5 (34. Kf5 en Tf3 schaak komt op hetzelfde neer) 34...Tg5 schaak, 35. Kd4 c5 schaakmat. Ruud
En dus de partij, Stefan? Een grootmeester heeft aan 1 pion genoeg, een meester aan een stuk, wij moeten mat zetten om zeker te zijn van onze zaak. Het loont dus om verder te kijken dan dat stuk. Over stukken gesproken, John: ruil jij ENPS in voor Denver en laat je ons verweesd achter? Dan zal het kampioenschap onze zwanenzang zijn. Ruud
Het nieuwe filmmuseum aan het IJ, The Eye, is het mooiste gebouw van Amsterdam. Slechts te bereiken met een pontje, vanuit de bewoonde wereld. Het lijkt op het operagebouw van Oslo, maar bij ons kun je niet op het dak lopen. Welk een diorama (op Amsterdam). En wat een café en hoeveel cinema's bevat het niet. Eergisteren was er na jaren van restauratiewerkzaamheden door de mensen van The Eye en zijn dochter een voorstelling van het verzameld werk van mijn oude docent klassieke talen Maarten Visser (overleden in 2009). Mozaïeksteentjes in steeds wisselende samenstelling en die dan gefilmd en snel afgespeeld, zodat het een film lijkt van Ovidiaanse metamorfosen. Zijn vrouw Heleen, die ook les gaf aan het MLA, gesproken na afloop. Terwijl ik palaverde zoals ik dat met een glas in de hand pleeg te doen: 'iedereen spreekt over de betekenis van dingen alsof die dingen zelf nooit genoeg zijn, zo heeft men het zelfs over de zin van het leven, maar de films van Maarten betekenen niets en wij prijzen hem erom'; en: 'wat fijn dat je man geen slaaf was want dezulken verruilen hun arbeid voor geld en plaatsen zich zo in de rangen der slaven, maar hier heeft geen hond ooit een cent voor betaald'-, zag ik hoe haar opgeblazen gezicht (verder was ze niet veranderd) steeds roder werd. 'Ruud!' riep ze tenslotte. 'Die kazen!' En direct daarop: 'Dat je bijna altijd dronken, met stokbrood, wijn en kazen onder je arm en te laat verscheen, roepende 'is hier een symposion?', was nog niet zo erg want je was er niet vaak, maar dat je die kazen achter de kachel plakte zodat het lokaal een maand ontoegankelijk was, zal ik nooit vergeten.' Zelfs toen ik haar vertelde dat ik mijn straf niet ben ontlopen (conciërge Van Hout draaide na zo'n geval de twee vingers die hij diep in mijn weke delen had gepland met kracht om, zodat ik een uur lag te creperen in het fietsenhok), volhardde ze in boos zijn. Na 45 jaar! Haar man vond mij overigens aardig, moest ze toegeven, want als ik weer eens te laat verscheen zei ik zoiets als 'agmen cogo, o praeceptor', en dan lukte het hem niet om boos te blijven. Zo'n verhaal van die kazen beklijft en dat bracht me niet alleen Elsschot in herinnering (Kaas!) maar ook dat wij onze verhalen zijn (oud nieuws, ik weet het). De werkelijkheid is absurd. We nemen zintuiglijk waar. Een beeld. Knipperen met onze ogen. Weer een beeld. Dat is alles, en uiterst onbevredigend. We plakken dus de beelden aan elkaar tot ze een film zijn. Onzin, natuurlijk, want zo'n eenheid bestaat er helemaal niet, maar zo doen wij dat, want we willen beschikken over een vaste identiteit. We schrijven het script, maar nadat we dat hebben gedaan is het script sterker dan wijzelf. Wij kunnen ons aan dat script niet meer onttrekken. In het ENPS script ben jij al dadelijk na je aantreden een onmisbaar steentje geworden, Stefan. De film breekt nu, we zijn weer allemaal wat we altijd waren en altijd zullen zijn, maar dat niet wilden weten en daarom leefden in de illusie van ons verhaal, we zijn weer losse steentjes, los zand. Laten we na Pegasus thuis samen drinken uit de Lethe, ter vertroosting van het ontroostbare. Ruud
Ik ben het niet helemaal met Ruud eens hoor, hoewel ik dikke tranen laat om het vertrek van Stefan zal ik hem nooit een onmisbaar steentje willen noemen. Er zijn al heel wat bijzonder goede en bijzonder leuke schakers gekomen en ook weer gegaan, maar ENPS blijft altijd overeind!
We zouden eens een overzichtsarttikeltje moeten maken van markante spelers, want wat zijn het er veel. De een nog markanter dan de ander: Askin, Regis Huc, Gary "I thought this was a drinking club!" Kenworthy, Duck Wals, Amédée Souquet, Klaas Mastenbroek ... wie weet er nog meer?!
leuke partij, niek. gefeliciteerd! ben ook erg benieuwd naar het verslag.
BeantwoordenVerwijderengr.rimme
Schaken heeft twee aspecten (afgezien van alle andere aspecten): voelen waar een stuk lekker staat en visualiseren (ook wel rekenen genoemd).
BeantwoordenVerwijderenHet gevoel voor de juiste plaats van een stuk krijg je door een bepaalde opening/stelling vaak te spelen/bestuderen.
Dit betreft de openingsfase en het middenspel. In het eindspel komt het tweede aspect naar voren -dan moet er worden doorgepakt en gescoord en zul je vaak moeten rekenen. Zorg er dus voor dat je voor die fase nog genoeg tijd op je klok hebt.
De stelling na de 32ste zet van wit is zo'n stelling waarin je moet rekenen. In dit geval is dat makkelijk, omdat alles gaat met schaak. Had je geen tijd meer, Niek? Uit het hoofd: 33...Ph5 schaak 34. Ke5 (34. Kf5 en Tf3 schaak komt op hetzelfde neer) 34...Tg5 schaak, 35. Kd4 c5 schaakmat.
Ruud
Mooie partij Niek, jammer van de mat in 2.
BeantwoordenVerwijderenMaar waarom zou je gaan zoeken als je winst van een stuk (en dus partij) ziet!?
En dus de partij, Stefan? Een grootmeester heeft aan 1 pion genoeg, een meester aan een stuk, wij moeten mat zetten om zeker te zijn van onze zaak. Het loont dus om verder te kijken dan dat stuk. Over stukken gesproken, John: ruil jij ENPS in voor Denver en laat je ons verweesd achter? Dan zal het kampioenschap onze zwanenzang zijn. Ruud
BeantwoordenVerwijderenGeen Denver, maar Michigan (Detroit) is de bedoeling. Na de promotie (niet van een pion, maar 4 jaar hard hobbyen) gaat het naar the states
BeantwoordenVerwijderenHet nieuwe filmmuseum aan het IJ, The Eye, is het mooiste gebouw van Amsterdam.
VerwijderenSlechts te bereiken met een pontje, vanuit de bewoonde wereld.
Het lijkt op het operagebouw van Oslo, maar bij ons kun je niet op het dak lopen.
Welk een diorama (op Amsterdam). En wat een café en hoeveel cinema's bevat het niet.
Eergisteren was er na jaren van restauratiewerkzaamheden door de mensen van The Eye en zijn dochter een voorstelling van het verzameld werk van mijn oude docent klassieke talen Maarten Visser (overleden in 2009).
Mozaïeksteentjes in steeds wisselende samenstelling en die dan gefilmd en snel afgespeeld, zodat het een film lijkt van Ovidiaanse metamorfosen.
Zijn vrouw Heleen, die ook les gaf aan het MLA, gesproken na afloop.
Terwijl ik palaverde zoals ik dat met een glas in de hand pleeg te doen: 'iedereen spreekt over de betekenis van dingen alsof die dingen zelf nooit genoeg zijn, zo heeft men het zelfs over de zin van het leven, maar de films van Maarten betekenen niets en wij prijzen hem erom'; en: 'wat fijn dat je man geen slaaf was want dezulken verruilen hun arbeid voor geld en plaatsen zich zo in de rangen der slaven, maar hier heeft geen hond ooit een cent voor betaald'-, zag ik hoe haar opgeblazen gezicht (verder was ze niet veranderd) steeds roder werd.
'Ruud!' riep ze tenslotte. 'Die kazen!' En direct daarop: 'Dat je bijna altijd dronken, met stokbrood, wijn en kazen onder je arm en te laat verscheen, roepende 'is hier een symposion?', was nog niet zo erg want je was er niet vaak, maar dat je die kazen achter de kachel plakte zodat het lokaal een maand ontoegankelijk was, zal ik nooit vergeten.'
Zelfs toen ik haar vertelde dat ik mijn straf niet ben ontlopen (conciërge Van Hout draaide na zo'n geval de twee vingers die hij diep in mijn weke delen had gepland met kracht om, zodat ik een uur lag te creperen in het fietsenhok), volhardde ze in boos zijn. Na 45 jaar!
Haar man vond mij overigens aardig, moest ze toegeven, want als ik weer eens te laat verscheen zei ik zoiets als 'agmen cogo, o praeceptor', en dan lukte het hem niet om boos te blijven.
Zo'n verhaal van die kazen beklijft en dat bracht me niet alleen Elsschot in herinnering (Kaas!) maar ook dat wij onze verhalen zijn (oud nieuws, ik weet het).
De werkelijkheid is absurd. We nemen zintuiglijk waar. Een beeld. Knipperen met onze ogen. Weer een beeld.
Dat is alles, en uiterst onbevredigend. We plakken dus de beelden aan elkaar tot ze een film zijn. Onzin, natuurlijk, want zo'n eenheid bestaat er helemaal niet, maar zo doen wij dat, want we willen beschikken over een vaste identiteit. We schrijven het script, maar nadat we dat hebben gedaan is het script sterker dan wijzelf.
Wij kunnen ons aan dat script niet meer onttrekken.
In het ENPS script ben jij al dadelijk na je aantreden een onmisbaar steentje geworden, Stefan.
De film breekt nu, we zijn weer allemaal wat we altijd waren en altijd zullen zijn, maar dat niet wilden weten en daarom leefden in de illusie van ons verhaal, we zijn weer losse steentjes, los zand.
Laten we na Pegasus thuis samen drinken uit de Lethe, ter vertroosting van het ontroostbare.
Ruud
Wat een verhaal, ik zal mijn antwoord maar kort houden. Drinken na Pegasus is een zeer goed idee, maar dat is drinken bijna altijd.....
BeantwoordenVerwijderenIk ben het niet helemaal met Ruud eens hoor, hoewel ik dikke tranen laat om het vertrek van Stefan zal ik hem nooit een onmisbaar steentje willen noemen. Er zijn al heel wat bijzonder goede en bijzonder leuke schakers gekomen en ook weer gegaan, maar ENPS blijft altijd overeind!
BeantwoordenVerwijderenWe zouden eens een overzichtsarttikeltje moeten maken van markante spelers, want wat zijn het er veel. De een nog markanter dan de ander: Askin, Regis Huc, Gary "I thought this was a drinking club!" Kenworthy, Duck Wals, Amédée Souquet, Klaas Mastenbroek ... wie weet er nog meer?!