Het is het tweede team niet gelukt een beslissende klap uit te delen en al in de
zesde ronde kampioen te worden. Het verloor van degradatiekandidaat Amsterdam
West 4, met 3 ½ - 4 ½. Na een ongekende reeks van vijf overwinningen leek de
concentratie een beetje zoek.
De wedstrijd begon goed. Kees Bakker had de avond tevoren vooruitgespeeld, in het
hol van de leeuw, bij Amsterdam West. Hij kreeg met zwart druk tegen een
geïsoleerde d-pion, maar moest zich verdedigen tegen een dameloperbatterij op d3
en c2. Later verhuisde de dame naar h3 waar ze gezelschap kreeg van een toren op
h4. Kees bezwoor de dreigingen door de h-lijn te verstoppen met een paard. Na
afruil werd tot remise besloten.
Paardeindspel
Daarbij kwam, al vroeg in de vrijdagavond, een mooie overwinning van Bas Jonkers
op de ervaren speler en enthousiaste pupillencoach Rob Kotman. Bas, aan het
laatste bord, had in de loop van de partij steeds ergens een vrijpion. Uiteindelijk
onstond een eindspel met wederzijds een paard en twee verbonden pionnen voor wit
en een tegenligger voor zwart. Bas voerde de stelling met vaste hand tot winst.
Mark Hecker mag zijn teamcaptain graag een beetje testen, dus kwam hij rond de
vijftiende zet naar me toe: 'Mag ik remise aanbieden?’ 'Nee’, was alles wat hij terug
kreeg natuurlijk. Een onschuldig grapje, zegt u ? Of een voorafschaduwing van wat
zou volgen? Want een beetje frivool was het wel, in een wedstrijd die opperste
concentratie vereiste. Gezegd moet worden dat Mark een zware partij speelde. Zijn
veropgerukte pionnen belemmerden de witte bewegingen, maar later stonden alle
zwarte stukken op de achterste rij, zij het niet op hun uitgangsveld. Toch nog remise
– wie het aanbood is me ontgaan.
Jildo kwam, naar eigen zeggen, slecht uit de opening, met een pion minder. Hij gaf
nog een pion, om met zijn a-pion op te kunnen rukken naar a2. Dit leidde tot een
stelling waarin beide partijen met handen en voeten gebonden waren en, in de
woorden van Jildo, alleen betekenisloze koningszetten konden doen. Remise.
Uit de rails
Dat waren al geen geruststellende ontwikkelingen, en nu begon de trein uit de rails
te lopen. Kansrijke stellingen gingen verloren.
Stefan Lehmann kwam prima uit de opening, met een geïsoleerde witte dubbelpion
op e3 en e5. Later zag wit kans juist deze pionnen om te bouwen tot de sterke
formatie f4, e3 en e5.
Er ontstond een eindspel met de goede loper voor wit en deslechte voor zwart, dat voor Stefan verloren ging.
Dirk van der Meiden omknelde de zwarte stelling, maar had daarvoor zijn eigen
stelling opengegooid. Aan het slot verschenen een zwarte dame en toren op de
tweede rij en dat liep verkeerd af. Het stond nu 2 ½ - 3 ½.
Hoop gloorde toen Steve Michel een gedegen overwinning boekte aan het tweede
bord. Hij ontplooide activiteit over de a-lijn met uiteindelijk een toren op de zevende
rij. De stand: 3 ½ - 3 ½ .
Steve wint en is topscorer met 5½ uit 6
Verwoede aanval
Alles hing nu af van de laatste partij, die van Michiel Smit aan het zesde bord.
Michiel had zijn tegenstander verwoed aangevallen op de koningsvleugel. Hij
verjoeg met e5 het verdedigende paard op f6 en was actief over de f- en de g-lijn,
met een paard op g5. De actie leverde niet op wat Michiel ervan verwacht zal
hebben. Uiteindelijk koos hij voor pionwinst aan de andere kant van het bord. Zo
resulteerde een dame-toreneindspel met een pion meer voor wit. Hoe dit toch
verloren ging, heb ik niet goed kunnen zien - de toeschouwers stonden rijen dik.
Tijdnood moet een rol hebben gespeeld.
De nederlaag was een feit. We staan nog steeds ongedeeld op de eerste plaats,
maar staan ook voor de taak Amsterdam West 2 te verslaan. Bij een gelijk spel
zouden we wel Amsterdam West 2 voorblijven, maar worden we waarschijnlijk
voorbijgegaan door De Raadsheer 1, op bordpunten. Winst op Amsterdam West 2 is
beslist niet onmogelijk, maar zal van het hele team het uiterste vergen. In dat opzicht
zijn de vooruitzichten gunstig: het team heeft het uiterste al vaker opgebracht.
Victor, 7 april 2024
