Boudewijn schittert op bord 1

ENPS 2 verliest

Na mijn frontale aanval op een teamgenoot en de schoffering van onze hoofdredacteur (zie de commentaren bij "Boudewijn strikes again") is een en ander op ondubbelzinnige wijze rechtgezet.

Natuurlijk, in de wandelgangen en aan de snelschaakborden kon men ons zien lachen en plezier maken zoals ENPS 'ers dat altijd doen. Maar de schier onzichtbare machinaties van de ENPS-apparatsjik hebben hun werk gedaan. En zo zit ik hier nu een verslag te schrijven van onze verloren wedstrijd tegen West 3. Ik moest maar snel remise aanbieden, was mij te verstaan gegeven, zodat ik mij kon concentreren op de verrichtingen van mijn teamgenoten. Waarschijnlijk heeft men mijn tegenstander grof geld geboden om het remise-aanbod te accepteren. En dat het een POSITIEF stuk moest worden, voelde ik heel fijn aan.

Zeven spelers - Jildo was al vroeg klaar

Welnu, mijn op papier sterkere tegenstander nam het remisevoorstel op zet tien aan. Hierna volgden uren van intense spanning. Tot Bas op bord acht ineens mat stond. Maar guess what? Hij ontkende! Wat een mentaliteit, wat een doorzettingsvermogen! Nog achter zijn matgezette koning gezeten wist hij doodleuk teamgenoot Boudewijn ervan te overtuigen dat het remise was geworden. Echter, zijn tegenstander, Scheermeijer de Verschrikkelijke, hield vol en uiteindelijk moest Bas, na een lange en dappere strijd, in zijn nederlaag berusten.

Invaller Martin, op zeven, ging langs het randje van de afgrond, maar hij wist op miraculeuze wijze een eindspel te bereiken dat volgens zijn tegenstander aan beide kanten van het bord tegen een IM niet te houden was. Hoewel Martin op schema ligt, is de IM-titel nog niet in zijn bezit en zat hij slechts aan één kant van het bord, waardoor één klein foutje in tijdnood hem de kop kostte.

Maar bij deze 2,5-0,5 achterstand rechtten de overgebleven manschappen de rug. En dit was nodig, want West, met de kanonnen Kooiman en Pronk op de topborden, rook zijn kans. Eerst werd kanon 2, Pronk, (half) onschadelijk gemaakt door Mark: remise. Een pure heldendaad van onze dappere strijder, die hiermee een enorm elo-verschil overbrugde.

Bert, die behalve door verwikkelingen op het bord ook nog eens werd beziggehouden door besognes in de bierkelder - daarbovenop kreeg hij na afloop door de mannen van West 3 voor de voeten geworpen dat er geen bitterballen waren! - kon het niet bolwerken tegen Jan Winsemius. Geen kanon, maar wel een sluipschutter.

De eerste vier

 Bij deze 4-1 achterstand moest nu alles goed vallen voor een gelijkspel. Ronald, teamleider, kreeg van mij, rookie, de opdracht te wachten in een (bijna) onmogelijk te winnen dame-eindspel. Of hij zijn kop in de strop moest steken, hing af van de uitkomst van het gigantisch spannende tijdnoodduel tussen onze Jan Velde en hun Ansgar Mohnkern. Jan had een pion geofferd voor beter stukkenspel, maar bleef, de ultieme correctheid zelve, vlijtig noteren in vliegende tijdnood, hetgeen hem uiteindelijk de kop kostte. Ronald nam remise.

De match was reeds verloren, maar toch was dit van ondergeschikt belang op deze GLORIEUZE AVOND, immers, het DGT bord, dat ruim binnen de daarvoor gestelde termijn van drie jaar is geïnstalleerd, door de noeste arbeid van eerst Niek, die het noodzakelijke voorwerk heeft verricht en daarna Kees, die in deze periode zijn gezin nauwelijks heeft gezien, is op deze avond voor het eerst aangesloten op het wereldwijde web, dat hierdoor aanzienlijk aan betekenis heeft gewonnen. Overal ter wereld kan men nu de verrichtingen aan het eerste bord van ENPS volgen. En zeg nu zelf, als je weet dat bijvoorbeeld Boudewijn van Beckhoven, die de primeur had, hierop de ene krachtzet na de andere uitvoert, dan wil je toch nergens anders meer zijn? Ik heb slechts in stille bewondering kunnen toekijken hoe hij kanon 1, Tobi Kooiman, vernietigde. Zonder commentaar.

Jildo