Stand
Kruistabel ronde 9
Het schaken is onvoorstelbaar mooi, groots en meeslepend. Maar niet alleen de positieve, ook de dramatische kant van de sport kent epische proporties. Gisteren liet Michiel zien in welke ijzingwekkende drama's een schaker verzeild kan raken. Direct vanuit de opening had hij kampioen Ardin in de tang. Mooi en actief spel leverde een gewonnen stelling op, die steeds verder en verder werd uitgebouwd. Maar dat koste hem wel tijd. Ardin liet zijn beruchte taaiheid zien en speelde onverstoorbaar verder in stellingen waarin de computerevaluaties varieerden tussen -10, -5 en mat in zoveel. Het onmogelijke gebeurde. Michiel weigerde zettenlang remise te nemen door eeuwig schaak. De stelling op het bord rechtvaardige dat, maar de tijd op zijn klok niet. Eén moment van onoplettendheid werd hem fataal: Ardin zag een kleine onderste rij combinatie en gaf mat. Michiel gebroken achter latend.
Maar, zoals Kees altijd placht te zeggen (nadat ik tegen hem weer eens een winststelling had verklooid) "onverdiend winnen bestaat niet". Daar zit ook wel wat in natuurlijk. Het onmogelijke laten gebeuren kunnen de sterken wel, de zwakken niet, of zelden. Ardin is zeker niet voor niks al 2 jaar onze champ.
Mark wilde ook graag eens op de foto, en op het blog. Hij won van Martin. En, gisteravond heb ik gewonnen van mijn oude dorpsgenoot Kees. Kees is vriend naast, en vijand op het bord. Al vele jaren is Kees een van mijn angstgegners, des te lekkerder dat ik de partij deze keer redelijk vlot mijn kant op trok.