In de SGA-competitie wil het nog niet zo lukken met de teams van ENPS (tot nu toe 1 overwinning, 1 gelijk spel en 4 nederlagen), maar op de elfde van de elfde heeft ENPS op de Bonte Bekeravond keihard toegeslagen.
Zukertort durfde het niet eens aan een viertal af te vaardigen uit angst voor de kanonnen van ons Gouden Bekerteam en had zich al teruggetrokken. (Een van die kanonnen was dat helaas ontgaan en hij kon onverrichterzake weer vertrekken.)
Almere (Zilver) en
Caissa (Brons) waren er wel en zij maakten er, geheel in lijn met de opzet van de Zilveren en Bronzen Bekercompetitie, een spannende wedstrijd van. Een team met 4 spelers met een rating net onder 1900, of met 4 spelers met een rating net onder 1600: dat kunnen veel clubs nog wel samenstellen.
Na twee uur spelen was het nog twee keer 0-0, maar
Albert (Brons bord 4) stond een stuk voor. Even later had hij het punt binnen. Dit werd geheel in lijn met de traditie bevestigd en gevierd met een duimpje heen en een duimpje terug.
Martin Hulsing (Brons bord 2), de trotse koploper van de interne, rijgt extern nog de nullen aan elkaar en er kwam er gisteren weer een bij. Daar moet iets aan veranderen Martin! Straks hebben we een clubkampioen met een rating onder 1000. We moeten er toch niet aan denken.
Martin Rekelhof (Brons bord 3) had alle vertrouwen in zijn kopman en nam tactisch remise.
Hiermee lag alle druk bij
Kjell. Hij moest winnen, anders lag het team eruit: Bij een gelijke stand wordt eerst het resultaat van bord 4 geschrapt, en dat was nu net die mooie overwinning van Albert. Zijn tegenstander vertelde later dat hij stug had verdedigd en dat een stukoffer hem uiteindelijk te machtig was.
De voorzitter mag trots zijn!
Bij Zilver was het nog spannender. Toen Brons klaar was, stond Zilver met 1-1 achter door een 0 aan bord 1.
Mijn tegenstander ging door zijn vlag terwijl ik nog maar 5 minuten had, en
Kees naast mij ging tenonder
op het live bord.
In de afwikkeling naar het eindspel had hij een zet gemist en stond opeens een stuk achter.
Ik was tijdens de partij bepaald niet onder de indruk van het spel van mijn tegenstander. In de analyse maakt
Stockfinish gehakt van mijn eigen spel: 6 fouten en 3 blunders! Toe maar.
Voordeel van niets zien is wel dat je geen pokerface nodig hebt om je blunders te verhullen.
Gelukkig blunderde mijn tegenstander na mijn laatste blunder nog even door, wat wel bevorderlijk is voor een goede afloop.
Ik heb de partij erbij gedaan.
Kijk en huiver tijdens het naspelen.
Marco aan bord 4 liet zich op kinderlijk eenvoudige wijze foppen in het eindspel. Een pion kon zo maar doorlopen. 1-2.
Conclusie:
Michiel moest winnen, dan zou de 0 op bord 4 wegvallen en zouden wij gewonnen hebben.
En nu de climax en de anticlimax: Ik heb er niets van gezien, ik weet alleen dat het gelukt is!
Gelukkig had ik dat toch al aan het begin van het stukje verklapt.
Bas
Interne ronde 11:
(PS Michiel: uitslag tussen Levente en Roger is niet helemaal zeker. In de consternatie van beide teams die wonnen is dat verloren geraakt. Als ze nog eens komen kunnen ze evt de uitslag corrigeren)
