roterende banner

vrijdag 30 oktober 2015

Dé schwindel van de avond.

Verliezen doet veel pijn. Speciaal gisteravond. Ik zit met een grote kater en ben niet in staat een verslag te schrijven. Dat is ook helemaal niet nodig. Lees het twitterverslag dat hiernaast staat, van onder naar boven, en de chronologische gang van zaken van het drama ontrolt zich met akelige en onomkeerbare precisie.

Eén moment moet ik toch even noemen. Waarom weet ik niet. Is het masochisme? Rouwverwerking? Ik weet het niet. Maar hier is het. Het zijn de laatste minuten van de avond. Stefan heeft goed gespeeld en staat al lang erg goed. Hij heeft bovendien meer tijd. Dan komt ie in deze mooie stelling terecht. Wat hij dreigt is simpel: Pf2 schaak en Pg4 mat. Dit zou winst voor hem én het team betekend hebben. De werkelijkheid is, zoals zo vaak bizar en meedogenloos hard.
Werner Möller - Stefan Lehmann, wit aan zet.
Werner Möller, als rechtgeaarde Laurierboomspeler een café- en koffiehuisschaker in hart en nieren, grijpt een laatste kans en speelt 1.Pxe6+??! Nu kan zwart met 1. ... Kf6 al zijn dreigingen in stand houden. Wit kan opgeven. Helaas doet Stefan 1. ... fxe7? waarop 2. Txc7+ mogelijk is. Maar na 2. ... Kf6 3. Tc2 staat zwart nog steeds beter. Opnieuw wordt Stefans geest bezocht door een kwade, perverse, duivelse macht. Hij doet 3. ... Pe3?? waarna wit met 4. Ta2 zijn pion laat promoveren. Na het voor de hand liggende 3. ... Ta1 had zwart altijd nog beter gestaan.

Niek

3 opmerkingen:

  1. Nog nooit zo weggeschwindeld... Kf6 had ik kunnen zien (toch nog 2 minuten op de klok) ... maar eerlijk gezegd dacht ik dat alles mat zou gaan en zag toen over het hoofd dat de loper met schaak wordt geslagen.
    Dat ik Ta1 mis met minder dan 1 minuut op de klok. Bah, maar toen zat ik nog te balen dat het toch niet mat ging. Maar om deze stelling te verliezen is zo overbodig.

    Al moet ik eerlijk zijn, Werner speelde een goede opening en middelspel waarin ik eerst het verkeerde plan koos. Door de rustige aanpak van wit kon ik plots al mijn stukken toch weer naar de goede velden brengen. Op zet 36 bood ik dan toch eens het tweede "stuk" (= pionnetje) tot ruil aan, dat Werner eerst nog afsloeg. Leuke boeiende partij met een nare nasmaak

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel jammer Stefan. Maar laten we het verliezen van het team niet alleen op hem afschuiven; ook anderen hebben het laten liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is ook geen seconde in me op gekomen om het verlies op Stefan af te schuiven. Theo Bakker.

      Verwijderen