 |
| Tom van Wagensveld |
We speelde een driedaags viertallentoernooi, er deden 50 teams mee, in een prachtige zaal behorend bij het casino. Tijdens de kwalificatie op de eerste twee dagen werd een in Nederland zelden voorkomende telling gebruikt, Pattonscore, maar aangezien wij net anderhalve week daarvoor zelf een dergelijk toernooi georganiseerd hadden, zat dat wel goed.
Net als bij schaken, brengt een gezonde spanning een betere concentratie en hoger niveau met zich mee: we begonnen zeer goed en scherp, stonden op de eerste dag tot onze grote verbazing lange tijd bovenaan en eindigde, na een beetje gepiepeld te zijn in de laatste ronde op de vijfde plaats. Laten we het er maar op houden dat in Frankrijk de regels om de tegenstander te waarschuwen dat je iets ongebruikelijk doet kennelijk minder goed worden nageleefd dan wij in Nederland gewend zijn… Voor de dagen daarna waren we in ieder geval gewaarschuwd om daar alerter op te zijn.
De tweede dag begon hilarisch toen een man Karin bij binnenkomst waarschuwde dat er in dit gedeelte van casino gebridged werd - om vervolgens te constateren dat wij aanschoven tegen het door diezelfde man (wellicht de Franse bondscoach) begeleide Franse nationale jeugdteam! Dat we nog steeds scherp waren bleek wel toen we tijdig dat ze een voor hun frustrerende door Karin gemaakte gedubbelde 1 harten bij henzelf invulden – iets dat spelers van hun niveau hoogstwaarschijnlijk niet per ongeluk zullen doen. Dat we tegen hen mochten spelen, kwam ook omdat we de eerste vier rondes van de tweede dag goed doorgekomen waren en zelfs even tweede stonden.
Eigenlijk zou het fijn zijn om hier het verslag te mogen beëindigen… Helaas bleek bij de laatste twee rondes van die dag de vermoeidheid enige tol te eindigen. In ronde zes was er een uitgelezen kans, nadat we een tegenstander mooi hadden opgedreven tot een te hoog contract, om nog in de top acht te eindigen - maar ‘helaas’ eindigde we de tweede dag en de kwalificaties als 11e. Nog steeds hoger dan we vooraf verwacht hadden, maar met een belangrijk verschil voor de slotdag: In de finale werd er in poules van vier gespeeld, waarbij iedereen tegen iedereen wat langere wedstrijden speelde (3 × 10 spellen). En de tweede poel was gegarandeerd goed geweest voor een geldprijs (€ 300 tot € 800), terwijl de derde poule een ondankbare 12e plaats zonder geldprijs had… En inderdaad dat was natuurlijk wat gebeurde. De tol van 86 spellen in drie dagen was toch dat we op de laatste dag niet hetzelfde niveau hebben gehaald als gedurende de eerste (bijna) twee dagen.
Dat neemt niet weg dat wij met zeer veel voldoening en plezier terugkijken op ons eerste en zeker niet laatste internationaal toernooi! Veel succes met die van jullie!
