Almere 5 – ENPS 4

12 april 2010

ENPS wordt deze avond vertegenwoordigd door zeven schakers. Dat is dus meteen 1-0 voor de tegenstander. Van deze zeven weten er zes de ingang op tijd te bereiken, Victor houdt ons nog even in spanning met een dolende avondwandeling door Almere. Dick wordt altijd een beetje zenuwachtig van iemand die er nog niet is bij aanvang, zo vertelt hij mij. Na een goede vijf minuten moet hij opgeven, hij had dus niets teveel gezegd (2-0).
Victor komt binnen, nu kan de strijd echt beginnen. Het wordt moeilijk, dat staat vast.
Vervolgens ontwikkelen de partijen zich niet onaardig, met uitzondering van Sander die al snel materiaal moet inleveren. Victor en Roeland spelen een ongeveer gelijkwaardige partij (als mijn inzicht mij niet bedriegt, daar moet altijd rekening mee worden gehouden); Theo gaat als een speer, net als Arnaud. Ikzelf werk aan een comeback na lange tijd afwezig en weet op twee pionnen voorsprong te komen. Mijn hoop op een grootse avond wakkert aan.
Sander moet opgeven (3-0). Arnaud hoor ik iets onverstaanbaars mompelen, mijn hoop zakt weer een beetje weg. Dan sluit Theo af met winst (3-1), Arnaud maakt remise, net als Roeland (4-2) en dan zijn alleen Victor en ik nog bezig. Ik heb geen gelegenheid meer om een rondje te lopen om te zien hoe het er voor staat, maar het goede bericht dat Victor wint (4-3!!) wordt mij terstond bezorgd.
Ik sta voor, een onverwacht gelijkspel voor het team ligt binnen de mogelijkheden. En dat op deze avond en mijn partij moet de beslissing brengen. Zou het dan echt gaan gebeuren? Echt briljant speel ik niet, maar ik houd mijn opponent er vakkundig onder en sta positioneel beter + twee pionnen voor.
Als ik een paard beweeg naar c5 knalt hij hem eraf, de pion op d4 staat gepend. Pijnlijke vergissing. Door een slimmigheidje weet ik een stuk terug te nemen, maar ik moet wel een pion inleveren. Het kan nog, rustig blijven, niks aan de hand. Wie hier een parallel ziet met onze voetbalcompetitie met ondergetekende in de rol van de Tukkers, die kan zijn Ajax souvenirs gaan afstoffen. Ik schaak nog even gedecideerd door waarna ik godbetere besluit mijn toren op c5 te zetten. De penning is nog steeds even dodelijk en mijn tegenstander hoeft er niet lang over na te denken. (5-3) is de eindstand.
Grrrrrrrrimme