Donut, who cares?

Inmiddels gewend geraakt aan de volle speelavonden bij ENPS, kon ik het zelf nauwelijks geloven dat we afgelopen woensdag écht een man tekort kwamen voor onze wedstrijd tegen Boven IJ 4 (een viertal!). Niettemin was er geen andere conclusie mogelijk: van de maar liefst zeven speelgerechtigde ENPS'ers was er niet een beschikbaar. Welja, dan maar met een drietal (Sander, Har en ik) in de auto gestapt. Het was ver weg, donker en bibberkoud, en nog moeilijk te vinden ook, maar we gaven de hoop niet op. Weliswaar sta je al 25% achter voor je begint, maar helemaal onmogelijk is het niet. Elkaar moed in praten dus: op bord vier was nog nooit verloren, dat moest lukken, en na een reeks magere resultaten moest en zou Sander toch een keer een positief resultaat halen? 'Geen avonturen aangaan' adviseerde ik hem nog vanaf mijn bijrijdersstoel. En Har? Ja, precies, Har! Dat was dus sowieso een punt. Onmogelijke opgave? Welnee, integendeel, legio mogelijkheden voor een verrassing. Een heldenrol was voor ons weggelegd, denk aan de donut!

Dromen, winstscenario's, verhoudingen 'op papier', beredeneerde inschattingen, hypotheses en voorspellingen, tot de klok gaat lopen hebben ze vrij spel. Daarna zijn ze even waardevol als een prop oude kranten. En hoe verliep het dan, in die ruim bemeten aula aan de Rode Kruisstraat in Amsterdam Noord? Nou, op mijn bord moest ik al snel een pion opgeven nadat ik me had laten verleiden tot,  jawel jawel, een onbesuisd avontuur. De tegenstander ruilde vervogens alles af, en ik hobbelde achter de feiten aan, op weg naar mijn noodlottige einde. Dat einde werd bereikt nadat Sander remise moest accepteren, omdat hij eigenlijk gladjes verloren stond, en daarmee was winst of gelijkspel uitgesloten: 2,5-0,5. Har speelde nog, en zoals je van hem mag verwachten behaalde hij wel het benodigde resultaat. Hij won, en de eindstand werd daarmee bepaald op 2,5-1,5, in het nadeel van ENPS welteverstaan.

En de donut? Nou, die is even uit het zicht verdwenen. Er omgeeft ons nu niets anders dan een gapend gat en het is uitgesloten dat dat ooit nog overbrugd gaat worden. Dat neemt niet weg dat er ook positieve kanten zitten aan de huidige situatie van het team. 'Eigenlijk ook wel fijn dat we nu gewoon kunnen schaken, zonder te hoeven denken aan het kampioenschap' mompelde Sander op weg naar huis. Ja dus, lekker rustig genieten van het spel, laten we het daar maar op houden.

Rimme