'Keep your eye on the doughnut, not on the hole'. Zo bezien – het glas is halfvol – is het gelijke spel van het vijfde tegen Es/Pion van afgelopen vrijdag een spannend verhaal. Sander worstelt een hele partij met een stuk achter en houdt het toch nog op remise. Best prima, en ook mijn soepele winstje en de remise van Har voelen dan prettig aan. Gelijkpelen is tenslotte niet verliezen. Toch is er ook een gat, want zonder gat geen donut. Er is bijvoorbeeld een gat ontstaan tussen ons vijfde en de huidige nummer één, Laurierboom 3. Geen half gat, maar een gat van een heel punt. Zie dat maar eens goed te maken. En wie met zijn oog door dat gat kijkt ziet Dick ploeterend ten ondergaan. In gelijke stand, remiseclaim ten spijt - hoe zat dat eigenlijk, die remiseclaim? wie het weet mag het zeggen - werd hij door zijn godvergeten klok gedrukt. Zo verliest Dick een partij waarin hij recht had op meer. En Har leek ook lange tijd kansen te hebben op winst, met een pion voorsprong, en zelfs Sander kreeg op een gegeven moment de overhand. Maar daar koop je niks voor, verbrande turf!
We moeten het er dus even mee doen; het is niet slecht (donut) maar het kan beter (gat). Aanstaande 12 februari wordt de volgende slag geleverd tegen Boven IJ en dat belooft een lastige klus te worden. Ver weg, donker en bibberkoud. Maar, ENPS bloeit als nooit tevoren en dat biedt uitzicht. Op volle glazen (mag je zelf weten waarmee te vullen, ik houd mij buiten de fractiepolitiek) en wie weet nog een smakelijke donut aan het eind. Die stop je dan in je mond, eet 'm op, en weg is je gat!
Grrrrrrrimme!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten