ENPS gaat voor brons

 ENPS gaat voor brons.

Ons zilveren bekerteam is donderdagavond in de kwartfinale uitgeschakeld door Isolani, dat ook met zijn speelzaal zijn naam eer aan doet. Ik was lang alleen en werd al zenuwachtig, maar uiteindelijk wisten mijn teamgenoten de speelruimte toch te vinden.
Geen van onze mannen wist een vol punt te scoren. De altijd zo solide Mark , in wie ik een grenzeloos vertrouwen heb, verloor op bord een. Het lukte allemaal net niet. Eerst ging damewinst (tegen toren en paard) niet door wegens tegendreiging van paardvorkje met gratis damewinst. Het eindspel met elk een dame en paard verliep ook in het voordeel van de tegenstander, die de partij besliste met de klassieker "dame slaat paard en opgave wegens dame slaat dame, paard geeft schaak en slaat daarna de dame" (en huppelt vervolgens weer verder).

Op dat moment was mijn partij al lang afgelopen. Ik kwam tegen een weinig ambitieuze tegenstander in de opening een pion voor en bereikte een meer dan prettige stelling. Hierin koos ik eerst voor een minder goed plan, vervolgens voor een blunder waarna ik met een kwaliteit minder tot herhaling van zetten werd gedwongen. Een samenvatting om chagrijnig van te worden.

Kees en Michiel moesten nu allebei winnen. Bij Michiel zat het er geen moment in, bij Kees een beetje. Beiden speelden tot vervelens toe door, Michiel zelfs zonder winstplan, maar de remises waren onvermijdelijk.

Twee weken geleden ging het gouden bekerteam al onderuit in de kwartfinale. Aanvankelijk kwam maar de helft van het team opdagen op de club. Tom was ziek, zijn vervanger Peter moest zelfs naar de eerste hulp, en Francisco was in de war met een andere wedstrijd en was dus elders. Hij kan ter verdediging aanvoeren dat hij er de vorige keer wel bij was, al ging toen de wedstrijd helemaal niet door.
Jildo en Arjen waren de dappere reserves die hun interne partij voor gezien hielden en met hun gouden shirt aan ten strijde trokken om de eer van ENPS te verdedigen. Tevergeefs. De tegenstand van Caissa was te sterk.
Maar de borden waren bezet. Hartelijk bedankt daarvoor!
Wim en Ardin konden het team net niet redden. Wim won een prachtige partij op het electronisch bord, vereeuwigd op de site en al vaak nagespeeld natuurlijk. Ardin kwam niet verder dan remise.

Om dit verhaal positief af te kunnen sluiten eindig ik met het bronzen bekerteam.
Dat staat in de halve finale na een zege op De Raadsheer op diezelfde avond.
In dit team zat wel een Bottema op bord 1. Samen met Martin Hulsing op bord 1 haalde hij een punt binnen voor het team, al was dat vooral de verdienste van Martin, die een ingewikkelde partij tot een goed einde wist te brengen.
Wat ik van de wedstrijd heb gezien is dat Albert heel goed bezig was. Dat ging een punt worden. Dat het lang duurde voordat het punt (1-1) binnen was kan alleen maar toegeschreven worden aan hardnekkigheid van zijn tegenstander.
Het adembenemende slot van de wedstrijd en de partij van Martin Rekelhof heb ik van dichtbij kunnen waarnemen. Martin stond volgens mij een toren en een stuk voor maar moest zich verdedigen tegen een wanhoopsoffensief  met onder andere een pion op de zevende rij, en kortsluiting in zijn hoofd.
(We waren gewaarschuwd, want zijn tegenstander had een paar weken eerder Gerard Visser, die dacht dat hij aan het winnen was, gevangen in een prachtig matnetje met een onbeduidend pionnetje aan de zijkant van het bord.)
Martin speelde het volgens mij niet ideaal, maar dat was allemaal alleen maar om de spanning nog wat op te voeren.
De partij eindigde met een omweg en wat minder stukken over dan toch met het fraaie matbeeld waar ik op zat te wachten. Proficiat Martin! Proficiat team!

Dit bekeravontuur wordt vervolgd op een mooie avond in 2023!

Bas