Je kunt een driedeling maken van de mensen die over enig talent beschikken (de rest, 90%, plant zich voort op hoop van zegen): wetenschappers, kunstenaars en spelers. Van die elite achtte ik de speler het minst (omdat ik die zelf ben en bescheidenheid is een deugd). Nu meen ik dat ik mijn mening moet herzien. De speler is voorwaar de hoogste mens, want hij verbeeldt als enige de absurditeit van het leven, terwijl hij toch het leven 'bejaht' en geen zelfmoord pleegt.
Het leven is absurd omdat op de grote vragen geen antwoord is. Het universum reageert met doodse stilte en het goddelijk postulaat is als postulaat ontmaskerd. Het universum kan niet liefhebben en daarom is het spelende (of absurde) leven voor een weldenkend mens de definitieve toestand.
Laten wij een vrolijke Sisyphus zijn, in de wetenschap dat het onze rede is die ons tegenover het redeloze universum plaatst. De rede geeft slechts het inzicht dat wij niets weten en geen antwoorden zullen krijgen.
Ons lichaam staat evenwel in de wereld en onze wereld is zo slecht nog niet als je in het godshuis kunt schaken en vrolijk zijn. Vanavond realiseerde ik me dat ik nog een verkeerde gedachte heb gehad, een die me meer schade heeft berokkend. De gedachte dat je niet kunt leven zonder illusie, ofwel hoop. De geschiedenis van Pandora had ik altijd zo begrepen dat alleen de hoop achterbleef in haar doos en dat dus hoop goed was. Maar in haar koffer zaten slechts rampen! Hoop was de grootste ramp, zo groot dat zelfs Zeus de mens niet wilde belasten met hoop. Hoop is niet slechts een ontwijking van het absurde, ze is een fout tegenover het (spelende) leven. Al het menselijk ongeluk komt voort uit de hoop, terwijl het geluk voortkomt uit het ontbreken van hoop. Niets is ijdeler en vruchtelozer dan de hoop op een beter leven en beter schaken. Wij zijn het enige wezen dat lacht terwijl het weet sterfelijk te zijn en zich ervan bewust is knoeizetten te produceren. Laten we schaken zonder hoop en dan geschieden er mooie dingen. Mijn oudste zoon denkt er net zo over: http://www.campusinbeeld.nl/campusreport-bring-your-own-blocktrix-byob/
Ik trakteer mezelf dit jaar op het achtste bord al bleef ik vorig jaar op bord 1 in de competitie ongeslagen, maar na een hartoperatie vond ik de luwte wel passend. Ik moet nu wel al mijn partijen winnen (weddenschap met Niek) en vanavond was een goede start. Mijn tegenstander van vanavond is ook een 2000 speler.
RvC - Aldo van de Woestijne.
Ruud
de helaasheid der dingen, ook schaken is slechts een bijzaak (maar alleen als je hebt verloren)
BeantwoordenVerwijderenKees
.. en weer een artikel over het onuitputtelijke thema vergankelijkheid & de zin van het leven. Ik heb er van genoten Ruud, dankjewel, wat een diepgang. Het doet me denken aan een van de leukste schaakboeken zonder zetten en diagrammen die ik ken, van Cockburn, met als ondertitel "Schaak en de dans des doods". Een oud boek, maar nog ruimschoots verkrijgbaar in de winkel van Chiel of op schaakboek.nl
BeantwoordenVerwijderenen tetris... over diepgang gesproken!
Heb het stukje met plezier gelezen Ruud, het was weer een kunstwerk.
BeantwoordenVerwijderenHelaas had ik ook al vernomen dat het eerste had verloren.
Ik draag 'de last' met mijn gebruikelijke lach en hoop dat het de volgende wedstrijd wel goed gaat!
like!
BeantwoordenVerwijderenStefan, ik neem de last van je over; ik heb slecht gespeeld.
BeantwoordenVerwijderen