Ik was gisteravond even wezen kijken bij de uitwedstrijd van ENPS4 tegen de Volewijckers, in het Siberië van de SGA: Amsterdam-Noord. Onze mannen hadden het zwaar en eerste-bordspeler André kwam ook nog eens niet opdagen. Hopelijk niks ernstigs, maar zodoende stond er snel 4-0 voor de tegenpartij op het scorebord. Een hopeloze zaak natuurlijk. Maar toch, de vier overgebleven borden, die van Dirk, Victor, Albert en Rimme stonden allemaal goed. “We moeten alles winnen. En dat is nog mogelijk ook, maar de kans dat het lukt is natuurlijk klein.” zei ik tegen captain Rimme. Hij was het helemaal eens. “Gewoon proberen…”
Kort daarna nam Albert de hoofdrol op zich, in een vergelijkbare situatie als een paar weken eerder bij Nieuwendam, ook in Noord. Albert stond nu een pion voor. Welliswaar in een ingewikkelde stand, maar eentje waarin juist hij meer ruimte en initiatief had. Alberts enige nadeel was zijn tijd. Hij had 13 minuten en de tegenstander een klein half uur … De tegenstander deed een zet en bood remise aan. Nog geen 0,1 seconde later had Albert de aangeboden hand vast. Rimme, pal naast Albert met zijn partij bezig, schrok op.
HMM. Waar doet dit ook al weer aan denken?! Lees het Nieuwendam-verslag nog maar eens. Duizend strafregels zijn hier op de plaats: “Ik zal altijd en altijd de captain vragen of ik remise mag aanbieden of mag aannemen.”
Rimme en Dirk zouden later hun partij inderdaad winnen. Dat Victor uiteindelijk niet een heel maar een half punt scoorde doet aan het verhaal niets af, onder andere omstandigheden had zijn partij wellicht een ander verloop kunnen hebben.
Afijn, het was toch een leuke avond, we hebben evengoed pret gehad! De uitslagen op rij lees je op de website van de SGA.
Niek
Ook bij de wedstrijd ENPS 3-Pion 2 accepteerde Albert direct het remise aanbod van zijn tegenstander. Dit in het kader van een bestendige gedragslijn! In deze partij stond hij overigens wel veel slechter.
BeantwoordenVerwijderenMartin