Knokken tegen Almere

Er zijn vele werkelijkheden, iedereen heeft zo zijn eigen kijk op de wereld en kan alleen maar dáár verslag van doen. Alles is subjectief en niets is objectief zeg maar. Mijn werkelijkheid gisteravond was een alle aandacht verslindende partij tegen Kees Bakker. Mijn betrokkenheid als Captain van een altijd zwaar beladen treffen tussen ENPS en Almere bleef beperkt tot het voorlezen van de opstelling.

Het team, ENPS 3, stond er lange tijd slecht voor. We stonden na een tijdje 1½-3½ achter, met nog drie partijen te gaan. Marco, Martin en Chiel waren nog bezig en moesten een zware klus voor ons klaren: hun stellingen waren namelijk minder tot gelijk. Onze tegenstanders kwamen vanzelfsprekend met remise aanbiedingen. Na overleg werden deze afgeslagen, ook al gaven de stellingen er geen aanleiding toe. Wonder boven wonder wisten Chiel en Marco te winnen. tussenstand: 3½-3½ Ik kreeg slechts de uitslagen door want ik zat zelf in een complex tijdnooddrama.

Mijn partij had al een hoop energie en emoties gekost (het was weer eens vanaf zet 1 een enorme janboel) en een jarenlang opgebouwde spanning tussen Kees en mij drukte ook nog eens zwaar op mijn schouders. Last but not least is Kees de huidige nr. 1 en ik de nr. 2 van de ranglijst. Afijn, of dat dus allemaal niet genoeg is, wij bereikten de volgende stelling:

Ik (wit) had zojuist 32. h3-h4 gespeeld waarop Kees (zwart) à tempo 32. ... Pf6xg4, een paardoffer dus, op het bord ketste. Kees had nog maar 2½ minuut voor de rest van de partij, ik 14 minuten. Ik dus aan zet. Wat te doen? Het paard slaan levert een dameschaakje op op e4. Je hoeft geen zetten te berekenen om te zien dat dat fataal is... dus... wat te doen? Denk, pieker, twijfel... Geen idee hoe het staat... de klok dicht me uitstekende kansen toe... maar ja dan moet ik niet mat gaan of stukken kado doen... ik heb Kees meerdere keren zien toveren in tijdnood...

Op dat moment barste er een bom in sporthal de pijp. De samengebalde menigte rond het laatst overgebleven bord, dat van Martin, begon luid te schreeuwen en tieren. Fijn dat Ronald Post er niet bij was, het zou zeker op een vechtpartij uitgelopen zijn. Ook Kees, je weet wel, die van de twee-en-een-halve minuut, sprong op en mengde zich in het geschreeuw. Kennelijk was hij ondanks onze partij goed op de hoogte van wat wat er hand was!?

Zoals gezegd, ik heb niets zelf gezien, dus ik beschrijf het gebeurde alleen maar van horen zeggen. Martin stond minder maar had veel meer tijd. Op een gegeven moment viel de vlag van de man uit Almere. ENPS wint dus game, set and match ... maar dan moet wel iemand het opmerken! Dat deden de omstanders en de wedstrijleider wel, maar de spelers niet. De eerder genoemde subjectiviteit bracht sommigen er toe achteraf te zeggen dat de vlag al gedurende een aantal zetten was gevallen, anderen zeiden dat het maar één zet lang het geval was. Omdat alles zich afspeelde in secondes werd er niet adequaat ingegrepen. Hoe dan ook, de Almeerder was aan zet. "HEEE! DE VLAG IS GEVALLEN!" riep een enps-ser. Tja, een opmerking uit het publiek, wat zeggen de regelementen hier over? (Ik verwijs graag door naar Knokken in Almere, een soortgelijke affaire)
Geschrokken en dus aangezet door deze opmerking deed de Almeerder een zet, het bleek een matzet te zijn. "WE HEBBEN GEWONNEN" riepen de almeerders, gevolgd door een enorm geWELLUS-NIETUS. Ierdeen natuurlijk volgens zijn eigen werkelijkheid.

Terug naar mijn partij. Ik riep nog een zwakjes "Hoe kan ik zo nou schaken?" waarop Kees schreeuwend tot stilte maande - zonder enig effect. Inmiddels had ik nog steeds 12 miuten... ik speelde 33. h4xg5 en bood remise aan. Kees nam aan. Na 33. ... Te6-e2 zou hij heel goed gestaan hebben, maar na andere zetten is het niet duidelijk. Al met al zijn we beiden tevreden over de afloop van deze partij.

Over de afloop van ENPS3-Almere4 is in het geheel nog geen tevredenheid. Er gaat protest aangetekend worden. To be continued...

Niek