ENPS 3 speelt wederom gelijk

en haakt af in strijd om kampioenschap

Competitieleider Amstel 3 had reeds de 5de zege uit 5 op zak, dus we moesten eigenlijk wel bij Espion winnen om nog een kans te maken op het kampioenschap. Vorig seizoen waren we er verrassend onderuit gegaan, dus we waren gewaarschuwd.

Theo Bakker ruilde in zijn partij al snel de dame en lopers af zodat er een heel evenwichtige stelling ontstond. Heel even dacht ik dat Theo een klein voordeeltje had in de positie van zijn paard tov van die van zijn tegenstander, maar het was onvoldoende: remise. De stelling van Ailko vd Veen was allesbehalve evenwichtig. Hij had een toren geofferd voor 2 aaneengesloten vrijpionnen op de vijandelijke koningsvleugel. De aanval sloeg helaas niet door, dus moest Ailko opgeven, 0,5-1,5. Michiel Smit  speelde een zeer solide partij met een sterk centrum en actieve stukken. De verdediging van zijn tegenstander brak en we stonden weer gelijk: 1,5-1,5. Martin Rekelhof sloeg een wel heel vroeg remiseaanbod af (“maar we zijn nog maar net begonnen”), verloor en won een kwal terug in het middenspel, maar kwam in een pionnen eindspel met gelijke lopers te inactief te staan met verlies tot gevolg: 1,5-2,5.

We stonden weer achter, maar ik had nog hoop. Eric van Rijkom was door sterk op de witte velden te spelen een kwaliteit voor gekomen, Pieter Oldenhove had 2 lopers tegen 2 paarden in een pionneneindspel en ikzelf vond dat ik iets actiever stond in mijn partij. Ron Heeneman echter had een behoorlijk gevaarlijke aanval op zijn koning te verduren. Het zou er dus om gaan spannen.

De toon van Eric’s opmerking “He, dat is mat” beloofde niet veel goeds. Dat was het ook niet: 1,5-3,5. We zouden de resterende partijen moeten winnen. Pieter speelde netjes zijn loperpaar naar een solide zege met een pionnenvoorsprong: 2,5-3,5. Ron had zich ondertussen onder de aanval uitgespeeld en de partij leek in evenwicht. Tot zijn tegenstander Ron z'n verdekt opgestelde loper over het hoofd zag en pardoes zijn paard blunderde. Voor de derde keer op rij stond het 3,5-3,5, met nog 1 partij te spelen.

Ik had in een Konings-Indische verdediging de vijandelijke aanval over de damevleugel met een doorgeschoven pion op a4 behoorlijk gefrustreerd. Mijn aanval over de koningsvleugel zag er op zijn beurt gevaarlijk uit maar het lukte me niet om een definitief voordeel af te dwingen. Ik had een pionnetje voorsprong, maar wel een dubbelpion. Ik sloeg een remise aanbod af en probeerde winst te forceren. Achteraf gezien had ik mijn loper voor zijn actieve paard moeten geven, maar ik hoopte dat de mobiliteit van mijn loper de doorslag zou geven. Het bleek niet juist en nu werd zijn koning actief. Het was mijn beurt om achteruit te lopen en remise aan te bieden. Mijn tegenstander rook kansen en speelde door. We hadden allebei tijdnood en uiteindelijk was remise onafwendbaar: 4-4.

Theoretisch kan het kampioenschap nog, maar realistisch is het niet.

Arjen