Voor het team was het een zege(n), voor mij een mimiramp. In de auto voelde ik het al aankomen, voor wie mij wat beter kent merkbaar aan mijn betrekkelijke luidruchtigheid. We waren, ongetwijfeld dankzij het goede werk van het vernieuwende duo-captainship, wonderlijk genoeg compleet. Dat bleek niet eens zo nodig, want we schoten als waanzinnig uit de blokken. De opponente van Joost gaf op het laatste bord in een vlaag van verstandsverbijstering volkomen onnodig al na haar eigen zesde zet op, en Rahmat was er even later als de kippen bij om de vijandige dame (hoe zeg ik dit nou netjes) te grazen te nemen. De rest was ook goed bezig, alleen ikzelf stond al verloren - its really lonely at the top - zonder overigens ook maar een spier van mijn ongeschoren gelaat te vertrekken. Ik had me in een van bekende kamikaze-acties weer eens tot een spervuur van pionnenoffers laten verleiden, maar trof het niet met een soort wedergeboren Mastenbroek tegenover me die me minzaam uit liet razen om dan meedogenloos toe te slaan. I hate these old bastards. Die jonkies trouwens ook. En dan heb ik nog met geen woord over de schone sexe gerept.Om een kort verhaal niet onnodig lang te maken, zal ik de andere partijen wat sneller de revue laten passeren. Arjan kwam al vrij gauw tot een solide ogende remise die in de analyse heel wat minder degelijk bleek te zijn: kort voor het eind heeft hij nog een appetijtelijk mat in drie over het hoofd gezien. Niet getreurd, zoiets komt in de beste families voor. Albert won op de hem vertrouwde manier door zijn tegestander langzaam maar zeker dood te drukken, en Sander moest uiteindelijk in een subtiel en professioneel aandoende stelling genoegen nemen met nul-nul. Bij Victor had ik heel lang het idee dat hij ging winnen maar ook zijn partij eindigde ten slotte (nadat we al lang als team hadden gewonnen) zoals ze begonnen was, als het ware, bij wijze van, zogezegd. Wellicht het hoogtepunt van de avond was wat Dick ons op bord zeven voorschotelde. Hij danste als Muhammed Ali in zijn beste dagen om zijn tegenstander heen, vederlicht maar o zo scherp (' I sting like a bee'), en rondde de voorstelling af met een ondekbaar mat. Jammer dat hij te bescheiden was om me zijn partij te doen toekomen.
Theo Hendriks
Addendum: De opstelling en uitslagen
1.Theo 0-1
2. Arjan ½-½
3.Victor ½-½
4. Sander ½-½
5. Albert 1-0
6. Rahmat 1-0
7. Dick 1-0
8. Joost 1-0
Prachtig geschreven verslag en een broodnodige overwinning!
BeantwoordenVerwijderenKop op Theo!
BeantwoordenVerwijderenDeze keer had het team het niet nodig. De volgende wedstrijd is er een nieuwe kans de variant 'winnende teamleider aan eerste bord' te laten zien.
Bas