Ook op onze weblog is het in deze barre tijden akelig stil. Bij gebrek aan enig zinnig schaak- of clubnieuws denk ik dat het misschien tijd is voor een verhaal uit de oude doos, Studio Sport moet het er ook maar mee doen. Wellicht zijn er meer leden met leuke oude anekdotes. Deze gaat over het mogelijk vreemdste paardoffer aller tijden.
Het was midden jaren negentig, PK SGA in de Verheijhal, nog in de oude gasfabriek met de asbakken op tafel. Ik was al uitgespeeld en de illustere organisator en hoofdarbiter Wil Haggenburg had mij gevraagd om te assisteren in de tijdnoodfase. Niet veel later werd ik geroepen door een zwartspeler die bij terugkeer aan zijn bord had geconstateerd dat wit met een loper zijn eigen paard van het bord had geslagen.
Ik oordeelde dat dit een onreglementaire zet was die teruggenomen moest worden en dat wit zijn loper moest spelen wegens ‘aanraken is zetten’. Dit zou tot gevolg hebben dat het paard alsnog verloren zou gaan door een –wel reglementaire- zet van zwart. Een omstander attendeerde mij er echter op dat hij misschien wel eerst het paard had aangeraakt, het is immers zeker niet ongebruikelijk om eerst het stuk te pakken dat men wil slaan. In dat geval zou wit het paard terug kunnen spelen en zou er weinig aan de hand zijn. Op mijn vraag aan de witspeler of hij nog wist welk stuk hij als eerste had aangeraakt antwoordde de nogal deftige man in alle eerlijkheid dat hij geen flauw idee had: “Meneer, als ik al zo de draad kwijt ben dat ik mijn eigen materiaal verwijder onthoud ik dergelijke details niet.”
Ik besloot dat we moesten wachten op de echte arbiter omdat dit een geval was waarin het reglement niet voorziet. (In werkelijkheid stond ik gewoon met mijn mond vol tanden.)
Zoals altijd vond Wil wel een oplossing in het reglement. Er staat namelijk “…die OPZETTELIJK een stuk aanraakt…”. Dit gold duidelijk voor de loper maar was voor het paard op zijn minst dubieus. Na het eindoordeel dat hij toch zijn loper moest spelen gaf wit op.
Overigens staat in het FIDE reglement “… deliberately touches a piece…” en ik vind de vertaling ‘doelbewust’ in dit geval beter dan ’opzettelijk’. Je kan namelijk opzettelijk een stuk pakken, meestal wanneer het is omgevallen, maar zonder enige bedoeling om er iets in het spel mee te gaan uitvoeren.
Hopende jullie allemaal t.z.t .en corona volente weer in goede gezondheid te treffen,
Mischa de Rue
Het was midden jaren negentig, PK SGA in de Verheijhal, nog in de oude gasfabriek met de asbakken op tafel. Ik was al uitgespeeld en de illustere organisator en hoofdarbiter Wil Haggenburg had mij gevraagd om te assisteren in de tijdnoodfase. Niet veel later werd ik geroepen door een zwartspeler die bij terugkeer aan zijn bord had geconstateerd dat wit met een loper zijn eigen paard van het bord had geslagen.
Ik oordeelde dat dit een onreglementaire zet was die teruggenomen moest worden en dat wit zijn loper moest spelen wegens ‘aanraken is zetten’. Dit zou tot gevolg hebben dat het paard alsnog verloren zou gaan door een –wel reglementaire- zet van zwart. Een omstander attendeerde mij er echter op dat hij misschien wel eerst het paard had aangeraakt, het is immers zeker niet ongebruikelijk om eerst het stuk te pakken dat men wil slaan. In dat geval zou wit het paard terug kunnen spelen en zou er weinig aan de hand zijn. Op mijn vraag aan de witspeler of hij nog wist welk stuk hij als eerste had aangeraakt antwoordde de nogal deftige man in alle eerlijkheid dat hij geen flauw idee had: “Meneer, als ik al zo de draad kwijt ben dat ik mijn eigen materiaal verwijder onthoud ik dergelijke details niet.”
Ik besloot dat we moesten wachten op de echte arbiter omdat dit een geval was waarin het reglement niet voorziet. (In werkelijkheid stond ik gewoon met mijn mond vol tanden.)
Zoals altijd vond Wil wel een oplossing in het reglement. Er staat namelijk “…die OPZETTELIJK een stuk aanraakt…”. Dit gold duidelijk voor de loper maar was voor het paard op zijn minst dubieus. Na het eindoordeel dat hij toch zijn loper moest spelen gaf wit op.
Overigens staat in het FIDE reglement “… deliberately touches a piece…” en ik vind de vertaling ‘doelbewust’ in dit geval beter dan ’opzettelijk’. Je kan namelijk opzettelijk een stuk pakken, meestal wanneer het is omgevallen, maar zonder enige bedoeling om er iets in het spel mee te gaan uitvoeren.
Hopende jullie allemaal t.z.t .en corona volente weer in goede gezondheid te treffen,
Mischa de Rue
