LANG VERWACHT, TOCH GEKREGEN

Na de wedstrijd van het vierde tegen Grasmat stelde iemand voor dat teamcaptain Theo H. een verslag zou schrijven op voorwaarde dat de andere teamcaptain, schrijver dezes, zijn partij zou publiceren. Daar stemde ik maar al te graag mee in, deels omdat ik de schrijfsels van Theo met belangstelling lees, deels omdat ik een vermakelijke partij had gespeeld die ik na wat fouten over en weer ook nog wist te winnen. Inmiddels heeft het vierde de volgende wedstrijd al gespeeld, uit tegen MSK, en nog altijd heeft Theo geen verslag geschreven. Smeekbedes noch dreigementen hadden enig effect, dus besluit ik zelf maar, zeer verlaat, iets over ENPS 4 – Grasmat 2 te schrijven.
Grasmat had de vorige wedstrijd met 5-3 gewonnen, en dat terwijl het maar met 6 man was komen opdagen. Toen even voor achten nog niet alle Grasmatters waren gearriveerd, bespraken de teamcaptains de mogelijkheden van een tactische opstelling onzerzijds, maar we besloten om gewoon maar van onze eigen kracht uit te gaan. Gelukkig maar, want het werd een mooie wedstrijd van acht tegen acht.
Leo en zijn tegenstander volgden een zet of negen de beroemde partij die Morphy in het operahuis in Parijs speelde tegen de hertog van Brunswijk en graaf Isouard, die met elkaar mochten overleggen. Leo won een pion en al snel haalde hij het punt binnen. Voor wie hem trouwens nog niet kent, de partij Morphy – Karl/Isouard is zeer naspelenswaardig.

Theo had zichzelf opgeofferd aan bord 1. Hij verloor snel, zodat hij zich goed op z'n overige taak, die van teamcaptain, kon concentreren.

Rahmat mocht van hem remise accepteren (of aanbieden, dat weet ik niet meer zeker), maar daarna, zo zei hij, mocht niemand meer remise nemen. Dat leidde tot een luid protest van mij, vooral omdat ik toen erg slecht stond, maar niet-spelende captains staan in de rangorde boven spelende captains, zo verzekerde Theo mij. Joost won, Albert verloor, ik kwam verloren te staan maar won uiteindelijk nog.

En zo stond het 3,5 – 2,5 met nog twee partijen te spelen. Victor stond mooi, Harrie stond twee pionnen achter. Het in groten getale toegestroomde publiek ontnam mij het zicht op de borden, maar Victor won en Harrie wist z'n partij knap remise te houden, zodat onze eerste overwinning binnen was.
Uitslagen:
1. Theo Hendriks – Gerben Wieldraaier 0-1
2. Albert de Roo – Rob Gallenkamp 0-1
3. Harrie Lesmeister – Gerard Visser ½ - ½
4. Victor Bartman – Harold van Berkel 1-0
5. Arjan van Tuijl – Tom Geestman 1-0
6. Rahmat Rahmati – Hans Gritter ½ - ½
7. Joost Hecker – Erdwin Spits 1 – 0
8. Leo van Benten – Peter Bosklopper 1 – 0

Gesterkt door deze overwinning reisden we enkele weken later vol goede moed af naar Muiderberg, alwaar we de strijd met MSK 3 zouden aanbinden. Na enkele mislukte pogingen van chauffeur Sander om chauffeur Albert af te schudden en enkele pogingen van bijrijder TomTom om ons het bos in te sturen kwamen we dan toch aan bij MSK. In de heerlijk ruime, prettig lichte speelzaal schoten we uit de startblokken. Victor won regelrecht vanuit de opening (ik geloof in een zetje of tien), niet lang na Victors zege mocht Leo zijn tweede punt op rij aan laten tekenen en op dat moment stond invaller Dick ook al erg goed. Ook hij wist z'n voordeel vrij snel in winst om te zetten. Ik had daar wat langer voor nodig, maar ik mocht wel voor de 4-0 zorgen. Het eerste matchpunt was al binnen.
Een tijdje daarvoor was ik bij Theo's bord gaan kijken en tot mijn lichte verbazing zag ik dat hij nog helemaal niets achter stond. Niet één pionnetje had hij 'geofferd voor initiatief'. Ik hield mijn hart vast. Hij zou toch niet van de nul af gaan komen?
Toen ik hem even later vertelde dat het 4-0 was, zei hij dat hij dat al had zien aankomen en dat hij daarom remise had aangeboden. Dat werd geloof ik niet meteen, maar wel een paar zetten later aangenomen. Joost won ook nog, zodat het al 5,5 – 0,5 stond en het wachten op de twee chauffeurs was. Sander stond geloof ik erg goed maar blunderde en verloor uiteindelijk nog. Albert gebruikte zijn volle bedenktijd en toen die voorbij was schudde hij zijn tegenstander vriendelijk de hand, waarna wij de thuisreis weer konden aanvaarden.

Ik voeg mijn partij bij, en wel om een drietal redenen. De eerste is dat ik van geen van de andere spelers een partij heb, de tweede dat ik voor mijn doen opmerkelijk weinig fouten heb gemaakt (volgens een vluchtige computeranalyse stond ik van zet 9 tot en met zet 13 licht in de min, maar nergens meer dan -0,24 en dat is voor mij geloof ik wel een unicum) en de derde is dat ik de slotstelling wel aardig vind. Het was al veel te lang geleden dat ik een koning midden op het bord mat mocht zetten.
De volgende wedstrijd spelen we vrijdag 13 januari, thuis, tegen het sterke Caissa. Komt dat zien!
Arjan