2 x Captain Theo Hendriks

VIERDE

Nichts geht, nichts geht, and so the saga continues. Plus ca change, plus c'èst la même chose.

De Locatie: de catacomben van de Nederlandsche Bank

De Resultaten (vierde team): Theo 0-1, Albert 1-0, Victor 0-1, Rimme 0-1, Arjan 1-0, Roeland 0,5-0,5, Leo 0,5-0,5, Harrie 1-0 Einduitslag: 4-4

Het Verhaal: over een falende (co)teamcaptain en een knoeiende eerste-bordspeler, toevallig en noodlottig verenigd in dezelfde persoon. En toch wist een strijdlustige - in meerderheid althans - afvaardiging in de fraaie doch intimiderende ambiance van wat ooit een briesende leeuw was een alleszins aanvaardbaar gelijkspel uit het vuur te slepen. Met o.a. twee maal de gebakken lever, door Arjan en Leo, was er ook niks mis met het openingsrepertoire. Victor werd door ondergetekende dubbel gedupeerd toen hij gedwongen werd een door zijn tegenstander ongetwijfeld met beide handen geaccepteerd voorstel tot een cessation of hostilities tenminste voorlopig uit te stellen.Dit omdat Arjan op hetzelfde moment hopeloos verloren leek te staan Toen laatstgenoemde even later als door een wonder - in de vorm van twee minuten extra tijd vanwege een onreglementaire zet door zijn 'partner in crime"- uit de dood opstond, was het pleit voor Victor al beslecht. Nogmaals, een indrukwekkende locatie, aardige mensen, enz.; alleen jammer van de pietluttige en hypocriete broekriemaanhaalsverzinselen, zoals een zeker en vast prima functionerende lift en donkere trappen. Good old Wim zou zich, vermoed ik, in zijn graf omdraaien als hij dat van zijn dolende weduwe mocht.

Theo

Everybody knows the war is over
Everybody knows the good guys lost

DERDE

Even een stukje over de externe uitwedstrijd van het derde bij VAS met de twee teamcaptains van het vierde als invallers op de laatste twee borden. Aangezien ik na mijn eigen volslagen onnodige verliespartij op bord 8 acuut op de oude jenever ben overgegaan, is mijn herinnering van het geheel een beetje nevelig. We stonden bij mijn falen al op een twee-nul voorsprong dankzij Peter Kersten en Arjan van Tuijl op 3 en 7, dus de schade leek nog mee te vallen. Na een aantal wisselende uitslagen (Arnaud Bom verliest op 6,
Marco Wielemaker wint op 2, Tony Slengard verliest op 4 en Johan vd Maas remiseert als enige op 5) is de stand 3,5 gelijk. Helaas liep de laatste en beslissende match, een ware titanenstrijd op het topbord, voor ons slecht af toen Roel Dormits ongeveer vijf seconden voor diens vlag viel door zijn tegenstander in een koning en toren tegen koning eindspel werd mat gezet.
Om de stemming er toch een beetje in te houden voerde Tony de rest van de avond nog een vermakelijke komedie op door een niet echt van harte door ons gesteund officieel protest in te dienen omdat hij na afloop van zijn partij merkte dat het bord de hele tijd "verkeerd'' gestaan had, d.w.z. met een zwart veld aand de rechterkant. Dit terwijl zijn opponent dat naar eigen zeggen had geweten en verzwegen. Wordt vervolgd!
Arjan en ik zijn daarna nog met enkele van onze opponenten in een sinister plaatselijk watering-hole beland zonder dat zulks ons verhinderd heeft om nog de opstelling voor de eerste wedstrijd van het vierde team te maken. Die hebben we later trouwens door een regen van afzeggingen helemaal moeten herzien, waarna we uiteindelijk met vier invallers bij de ploeg van de Nederlandsche Bank, De Wachter, hoopten te verschijnen. Wie schetst echter mijn verbazing toen de tot dan toe onvindbare Victor Bartman vanmiddag alsnog zijn zeer op prijs gestelde aanwezigheid kwam melden. We wachten af, zoals het zo mooi heet bij AT5. Als we met een man meer blijken te zijn, ga ik denk ik maar vast oefenen voor wat gezien mijn huidige prestatiecurve ongetwijfeld mijn voorland zal blijken te zijn, de veelgeprezen, onmisbare functie van nonplaying teamcaptain.

Theo Hendriks