De eerste externe van het jaar

Huize Lydia:
Erg indrukwekkend de huisvesting van Caissa, prachtig gebouw met zowel buiten als binnen een mooie uitstraling. Ik was mijn fototoestel helaas weer vergeten, ik had er graag een paar mooie plaatjes van gemaakt. Nou ja, dan maar een plaatje van internet gehaald:


Het voorspel:
De avond begon slecht, 2 minuten voor aanvang belde Sanne dat hij te ziek was om te komen, hij was wel al onderweg gegaan maar hij moest toch afhaken. De eerste vervanger die ik belde was gelijk raak: Rimme wilde invallen en klom in alle haast op zijn fiets. Om half negen belde Peter Kersten (die de eerste helft van de avond mij verving als Captain) hij miste drie mensen: Marco, Sander en Sanne. Mijn hemel!! Sanne was al vervangen, maar ik kon toch niet een half uur na aanvang nog vervangers gaan regelen? Vijf minuten later belde Jan de Vries dat Marco binnen was gekomen en dat hij ook nog rekende op Sander.. Nou ja gewoon beginnen maar!
Ik kwam om half tien aan in huize Lydia en was blij verrast door de vele ENPSers die er waren. Er zijn nog steeds een aantal ENPSers nevenlidd bij Caissa, en anderen namen van de gelegenheid gebruik afscheid te nemen van Jan en Arjen, want die zouden de volgende morgen om 6 uur (!) naar Barcalona vliegen. Wat een goeie kerels dat ze nog even hun wedstrijd voor het derde afwerken! Theo Hendriks was er gelukkig ook, hij was al ingedeeld voor de interne van Caissa, en Mark Hecker had kordaat opgetreden: Theo moest invallen voor ENPS, Mark zelf nam de tegenstander van Thoe over!

De wedstrijd:
Chiel won snel, Marco stond goed, maar ik had verder geen vertouwen in het team, de spelers wilde in elk geval steeds niet de zetten doen die mij het beste leken. Ik kon, gelukkig buiten het gehoor van de spelers, erover mopperen tegen Mark Hecker. Marco won gewoon. 2-0 voor. Maar o - wat was het spannend, de twee barçalonezen stonden verloren, Peter en Rahmat stonden moeilijk, Theo speelde in het begin niet best en uitte dat ook in de wandelgangen. Rimme maakte het ook moeilijk voor me – hij verloor een stuk en speelde al helemaal niet de zetten die ik zou doen. Maar ze zouden mij allemaal (alleen Rahmat niet) aangenaam verrassen! Rimme speelde miraculeus, zetten een loper op de lange diagonaal met een matdreiging, en won zijn stuk terug, bleef lastig, en ging achter elkaar op koele wijze materiaal winnen. Wel een beetje te koel, want wat speelde hij langzaam! Op het laatst had Rimme drie stukken en een paar pionnen tegen slechts een koning en een pion – maar met de vlag op het uiterste puntje van de grote wijzer.... ai rimme, sla de pion! Dan heb je ten minste remise! Pas na een paar zetten deed hij het en toen gaf de simpathieke Caissiaan ook nog op.
De mannen uit Barça braken ijzer met handen en verrichtte wonderen: 2 volle punten. Theo hendiks, die bij vlagen echt spectaculair was gaan spelen kon zelfs ook nog winnen maar was uiteindelijk blij met remise. Peter bleef met de nagel van zijn pink aan een grassprietje hangen en viel zodoende net niet in de afgrond.. Alleen Rahmat kon zoals gezegd, niet toveren zoals de rest. Een mooie avond en een mooi afscheid van Arjen en Jan die voor drie maanden weggaan. Jongens, veel geluk en houdt ons op de hoogte van de Spaanse avonturen!

Niek