Wat een, zo niet hét hoogtepunt van het seizoen voor ENPS had moeten worden, is uitgelopen op een deceptie. In het Max Euwe Centrum verloor ons bekerteam de finale van de SGA Cup met 1-3 van De Queer Schaakclub. Een verrassing voor mij want hoewel die club zowel in de SGA- competitie (kampioen in 2B) als in de beker (onder andere VAS en Nieuw-West uitgeschakeld) uitstekende resultaten had geboekt, konden wij bogen op een hogere gemiddelde rating op de eerste drie borden: als daar minstens 2 punten zouden worden gescoord, zou de SGA Cup sowieso voor de zesde keer in de geschiedenis mee naar de Vredeskerk worden genomen.
Aan morele steun heeft het ons niet ontbroken. Waar onze tegenstanders het met een supporter moesten doen, werden wij aangemoedigd door een waar legioen: na een uur spelen had ik Kees Bakker, Jeroen van den Berg, Jildo Kalma, Niek Verweij, Arjen Wiering en Johan Booij al gezien, terwijl Ronald Post en anderen ademloos het live-verslag van Kees op whatsapp volgden.
Dat er niet dezelfde avond al een verslag over de finale op de site stond (zelfs geen uitslag) had niets te maken met de teleurstellende uitslag of onverhoopt falen van onze webmaster maar met een trieste gebeurtenis. Niek en Johan vertrokken spoorslags uit het MEC nadat bekend was geworden dat een zwager van Niek bij een motor-ongeluk in de VS om het leven was gekomen. Bij deze wens ik jou en je familie namens de club sterkte in de komende periode.
Tot vlak voor het einde van de wedstrijd was ik er van overtuigd dat ENPS de finale zou winnen en het moet gezegd: aan kansen heeft het ons niet ontbroken.
Op bord twee had ik het geluk dat Lisanne Thaams in de weinig gespeelde Neo-Hufteropening precies dezelfde zetten speelde als Laurens Schilstra een paar weken geleden in de SGA-competitie.
Hoewel ik die partij verloor, lag dat niet aan de opening: tegen Schilstra stond ik na 10 zetten gewonnen, tegen Thaams dus ook. Hoewel zij zich stug verdedigde en ik rond de 30ste even niet het juiste plan wist te vinden, kwam mijn overwinning nooit in gevaar.
Daarmee kwam de stand op 2-1 voor De Queer Schaakclub. Op bord vier had Peter Nitschke lang het evenwicht bewaard tegen Frank Bax maar tóch verloren terwijl Ardin Bosboom in een knotsgek duel mat werd gezet door Athanasios Serntedakis.
Ardin lijkt zijn beste vorm voor mij te bewaren: ik ga er 1 á 2 keer per jaar kansloos af tegen hem, maar wat ik zie als ik tijdens externe duels naast hem zit, is regelmatig van beduidend mindere kwaliteit.
Vlak voor het einde van zijn partij taxeerde ik de stelling van Ardin als verloren en hoewel ik nog een vage schwindel-mogelijkheid zag, was ik niet verbaasd dat hij even later dus mat gezet werd. Wat bleek: hoewel Ardin op dezelfde schwindel speelde als ik dacht te zien, miste hij toch nog de mat-in-drie-mogelijkheid toen die zich na een fout van Serntedakis voordeed. De stelling waar Ardin mat in drie kon geven heb ik helaas niet voorhanden.
Alles lag toen in handen van Daan Zult die op bord 1 moest winnen van Lorelei Cornelisse om ENPS de beker te bezorgen. Ik dacht dat hij in de opening een kans had gemist - dat bleek niet te kloppen - maar in het eindspel kreeg hij druk, won hij een pion en leek er geen vuiltje aan de lucht. Totdat:
"Ik verloor deze stelling met wit, met 10 minuten tegen 2, dan weet je dat je ouder en slechter wordt…
De stelling is ook gewoon lastiger te spelen voor wit dan ik had ingeschat, ik heb het zwarte tegenspel een beetje overschat. Mijn telefoon geeft in die stelling na Kd7 de zet Ke2 met +2, maar andere zetten zijn al duidelijk minder. Ke2 wordt gevolgd door Tc3, wit moet eerst consolideren maar ik probeerde er meteen doorheen te komen, dat kan ook eigenlijk niet."
(aldus Daan Zult)
Tom Bottema
Overgooier!
Toeschouwers!
Houdbaar toch?
Mat-in-3 voor wit kwam hierna als ik het goed begreep!
Overzicht
Glatze
Proost!
