Nadat ENPS 1 (geen Peter Nitschke), ENPS 5 (geen Albert) en ENPS 3 (geen tegenstanders) niet hadden kunnen winnen, was het afgelopen vrijdag de beurt aan ENPS 2.
Het was de eerste bondswedstrijd in de Oranjekerk. We zaten in een mooi zaaltje, gescheiden van de bridgers door wel twee deuren (of waren het zelfs drie?) en een gang, met alleen enige hinder van verkeerslawaai en twee paar tafelpoten. Het zaaltje was helaas te klein om interne en externe wedstrijden tegelijk te huisvesten. Er stond een piano, op het schoolbord stond dat zes keer zeven tweeënveertig is, en catechisanten hadden post-its opgeplakt met teksten zoals 'liefde in de ruimste zin', 'hoop', 'geloof' en zo meer.
Als je naar de bar ging werd je bediend door leuke meisjes en zag je de bekende gezichten van vroeger weer. Kortom, het was prettig toeven.
We speelden tegen het zwakke De Pion 2, dat vorig seizoen al verloor van ENPS 3. Ook nu ging er van alles mis. Regis, Ron, Marco en Martin haalden de punten binnen na regelrechte blunders. Op bijna elk bord had ENPS een duidelijk overwicht in elo, en De Pion in jaren.
Marco was als eerste klaar. Hij brak met een dubieus offer de koningsstelling open en dat blijkt toch kansrijk, want de tegenstander moet goed opletten en dat lukt niet altijd. Zo werd bij een paardenruil een eigen toren opgesloten, en het kon nog erger: De partij eindigde toen de dame op een veld werd geplaatst waar ze een zojuist aangevallen loper juist niet dekte.
Theo had ook langdurig initiatief, maar was niet doortastend genoeg. Met nog tien minuten op de klok kreeg hij in een dominant toreneindspel remise aangeboden, speelde nog even door en besloot toen zelf tot remise, want hoe speel je dit zo vlug uit?
Regis had geen hoge dunk van zijn tegenstander (welk adjectief hoort er ook weer bij 'Fransen'?) en besloot de stelling te compliceren. Dit leverde inderdaad de gewenste fouten op. Regis kwam twee pionnen voor en stond solide toen de tegenaanval kwam met een schaakje en ... tja, dat was het dan. O ja, hierbij verknoeide de tegenstander wel een stuk.
Peter was de dissonant aan onze zijde. Hij kreeg met wit niets voor elkaar, verloor een pion en kwam in een loper-paardeindspel dat hij niet kon houden, want het paard had teveel spel.
Martin kreeg een toren cadeau na Lb5 Kd8? Pxf7 Kc7? Pxh8 waarna het paard veilig terug kon via f7. Toch telde ik later slechs een kwaliteit voorsprong. Vreemd! Deze partij heb ik niet zo goed gevolgd, maar ze was hierna verdacht vroeg afgelopen.
In deze stand kreeg Niek in een stelling met zware stukken die koningen belagen remise aangeboden. Nieks aanval was min of meer gestrand en naar mijn smaak stond zijn koning het meest op de tocht. De informatie 'met remise staan we 4-2 voor' vond hij niettemin niet voldoende. Hij besloot toch remise aan te nemen, en dat vond ik verstandig.
Ron speelde met zwart tegen Geert Renkema, die ooit nog een jaar bij ENPS intern heeft gespeeld. Het is een taaie verdediger, en daar moest hij ook nu weer blijk van geven. Hij had zijn dame al vroeg in het spel gebracht en dat gaf Ron de kans het initiatief te grijpen. Dit stond Ron de hele partij niet meer af, maar het leverde uiteindelijk niet meer op dan het terugveroveren van een onderweg prijsgegeven pion. Toen maakte Geert de beslissende blunder, door het beruchte patroon koning- toren – vijandelijke pion op het bord te brengen. Met schaak op de onderste rij betekende dit mat in twee, en de eerste overwinning van Ron voor ENPS na zijn rentree na jarenlange afwezigheid. Gefeliciteerd, Ron!
Invaller Arjan speelde geen sterke partij en werd met wit in de verdediging gedrongen. Uiteindelijk kwam hij in een verloren dubbeltoreneindspel terecht, dat door beide partijen genadeloos werd mishandeld. Toen de wedstrijd door Ron was beslist, kreeg Arjan een remisevoorstel in een stelling waarin dit aanleiding gaf tot enorme opluchting. Hiermee kwam de wedstrijd dus ten einde.
ENPS 2 1738 – De Pion 2 1600 5½ – 2½
Niek Verweij 1828 – Paul Muiser 1713 ½ – ½
Regis Huc 1777 – Boor Fekkes 1575 1 – 0
Marco Wielemaker 1777 – Willem Muts 1661 1 – 0
Peter Kersten 1777 – Ruud Jagerman 1555 0 – 1
Ron Heeneman 1709 – Geert Renkema 1506 1 – 0
Martin Rekelhof 1684 – Herbert Tulleken 1551 1 – 0
Theo Bakker 1668 – Ton van der Eyden 1677 ½ – ½
Arjan van Tuijl 1683 – Ernst ter Schegget 1563 ½ – ½
Bas Jonkers
