ENPS 2 is tegen de eerste nederlaag van de competitie aangelopen. En hoe! VAS 5 bleek veel te sterk: 2-6. Daarmee is een einde gekomen aan de titelaspiraties van het tweede.
En het begon nog zo veelbelovend: Alle basisspelers konden spelen! Na alle problemen bij de vorige wedstrijden om de borden bezet te krijgen, was dat een hele opluchting.
De eerste tegenvaller liet helaas niet lang op zich wachten: VAS wilde vooruit spelen aan bord 1. Hierdoor moest ik de geplande opstelling omgooien. Raf kon uiteindelijk niet, Rahmat wilde uiteindelijk niet, maar Johan ging wel akkoord (ik vertelde natuurlijk niet dat het het eerste bord was). Johan, mijn Dark Horse, speelde vrij behoorlijk, kwam niettemin een stuk achter en bereikte nog een veelbelovend eindspel met zeven pionnen tegen vier pionnen tegen loper, maar dat ging de mist in toen hij forceerde en zijn pionnen ging weggeven.
Dat was dus een week eerder. Zo begonnen we de avond met een 0-1 achterstand. Ik hoopte nog op nonchalance en overmoed aan VAS-zijde, maar al te veel vertrouwen in de goede afloop had ik niet.
Dat werd er niet beter op toen onze borden toch niet allemaal bezet bleken te zijn: Rahmat en Tony waren te laat. Ze hadden wel gebeld, dus spelen zouden ze wel. Maar ja, met tijdsachterstand…
Raf speelt vaak vrij snel. Hij kwam dan ook als eerste in een eindspel terecht, tegen de gevreesde Maksat. Het was geen prettig eindspel, maar een paardvorkje toestaan, was dat nou nodig, Raf?
Clive belegerde de taaie Menno Meijer en leek lange tijd maar weinig vorderingen te boeken. Totdat hij met een dameoffer kwam: Nu had hij ineens een onstuitbare mataanval. He, een punt!
Mark was kansrijk in het middenspel, maar zijn initiatief leverde geen beslissend voordeel op. Integendeel: Toen het tot een pionneneindspel kwam, leek de slechte positie van zijn koning (h1) beslissend te zijn. Toch wist hij zich een Ondersteunde Doorgebroken Pion te creëren. Winst? Nee, want Ticho, gewapend met een sikje maar toch een jongeling, vergrendelde de koningsvleugel. Geen doorkomen aan: Remise.
Daarmee was alle hoop vervlogen. Tegen VAS weet je dat je de punten aan de hoge borden moet halen. Een positieve score aan de onderste borden? Nee, dat mocht je niet verwachten.
Aan al die borden zag het er inderdaad hoe langer hoe somberder uit: Arjan ging een pion verliezen in het eindspel, Marike stond ineens een stuk achter, maar haar tegenstander had nog maar weinig tijd, Rahmat verloor de ene na de andere pion en Tony stond tegen aanvalsspeler Marten van der Veen vanzelfsprekend vreselijk in de verdrukking.
In het vervolg kreeg Tony een kwaliteitsoffer om de oren, dat niet helemaal doorsloeg. Zou hij het nog …?
Arjan kon niet voorkomen dat hij in een pionneneindspel terecht kwam dat als verloren beoordeeld dient te worden: Drie tegen Vier, waaronder een Ondersteunde Doorgebroken Pion, als ik het goed heb gezien. Hij moest dus achteraf uitleggen hoe dat nog remise kon worden: “Hij ruilde zijn pluspion in voor een ander voordeel: Oppositie. Maar mijn pionnen waren verder opgerukt! We haalden beiden een dame en hij dwong remise af met eeuwig schaak.” Kijk, het kan verkeren!
Een volgende blik op het bord van Tony leerde dat zijn kansen verkeken waren: Zijn toren was spoorloos. 2-4 en nog twee verloren stellingen te gaan, met dapper strijdende ENPS-ers, dat wel.
Rahmat was inmiddels in tijdnood. Hij hield vol zolang hij kon, maar zijn partij kon hij niet meer redden.
De laatste partij, van Marike, was daarmee een formaliteit. Zij stond in de afruilmodus, wat niet zo handig is als je tegenstander weinig tijd heeft. Het bleek dat het nog onhandiger kon: Ze deed een onreglementaire zet! En dat uitgerekend tegen een Van Dongen. De Van Dongens staan bekend om hun kennis van de spelregels: Joost riep dan ook de wedstrijdleider en kreeg er 2 broodnodige minuten bij – zo had hij er weer drie. Die extra bedenktijd werd ook opgebruikt, waarna Marike WEER een onreglementaire zet deed! Haar stelling was nog steeds verloren en ZIJ had nu twee minuten minder op de klok, en op deze manier had ze er ook eigenlijk helemaal geen zin meer in. Dus staakte ze de strijd. 2-6.
ENPS / Quibus 2 1727 – VAS 5 1792 2 - 6Bas Jonkers
Johan van der Maas 1687 – Milo Bogaard 1747 0 – 1
Clive Wismayer 2156 – Menno Meijer 1759 1 – 0
Raf Tjong Akiet 1716 – M.Ashyraliyev 1811 0 – 1
Mark Hecker 1757 – Ticho Cornelisse 1727 ½ - ½
Tony Slengard 1708 – M. van der Veen 1779 0 – 1
Rahmat Rahmati 1625 – Stefan Trautmann 1943 0 – 1
Marike Dokter 1619 – Joost van Dongen 1784 0 – 1
Arjan van Tuijl 1545 – Andy Soest 1789 ½ - ½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten