Tweede hard onderuit

ENPS 2 heeft in zijn eerste wedstrijd van het seizoen een gevoelige nederlaag geleden, uit tegen Oosten Toren 1. Een overwinning en twee remises was de oogst, 6-2 de score.

Steve Michel gooide als eerste de handdoek in de ring. Hij combineerde met wit de verdediging tegen een aanval over de g-lijn met een aanval op de damevleugel. Er moet iets misgegaan zijn. Toen ik weer keek probeerde hij met een enkele dame en een oprukkende vrije d-pion overeind te blijven. Zwart beschikte echter over twee torens en een oprukkende vrije a-pion en dat gaf de doorslag.
Een grote tegenvaller was de nederlaag van Jildo Kalma, met zwart. Hij had met vaste hand aangestuurd op een eindspel van goed paard tegen slechte loper. Toch kon de slechte loper zich in razende vaart ontwikkelen tot een moordend stuk, dat de opmars van de witte damevleugelpionnen naar hun promotievelden ondersteunde. Een tegenactie op de koningsvleugel kon de kansen niet keren.
Bas Jonkers redde zich tegen veteraan Budi Manuri voortdurend uit precaire situaties. Een pion achter, een kwaliteit achter, een stuk achter... hij bleef op de been, uiteindelijk dankzij twee vrijpionnen op de damevleugel. Remise.
Tweede bordspeler Dirk van der Meiden bediende zich van de Aljechin-verdediging (1 e4 Pf6), maar wit liet zich niet verleiden tot 2 e5. Na zo'n tien zetten stonden alle zwarte stukken nog of weer op de onderste rij, maar uiteindelijk kreeg Dirk toch een actieve stelling. Wel gold hetzelfde voor wit. Die trok aan het langste eind.

Bloedstollend

Nu stond het 3,5-0,5. Donkere wolken pakten zich samen. Gelukkig was daar aan het laatste bord Michiel Smit. Hij speelde in het Tweepaardenspel (1 e4 e5 2 Pf3 Pc6 3 Lc4 Pf6) vroegtijdig h6 en g5. Wit offerde een loper voor deze twee pionnen en althans deze toeschouwer dacht dat hij daarmee een onweerstaanbare aanval op pion f7 bij ongerokeerde koning zou krijgen. Maar Michiel zag kans die af te weren – een witte pion op d5 blokkeerde de eigen loper op c4. Daarmee was de partij verre van gewonnen. Zwart moest nauwkeurig spelen tegen een overmacht aan witte pionnen. Hij ontwikkelde met dame en toren een aanval over de h-lijn tegen de kortgerokeerde koning die hem de toren op a1 en waarschijnlijk een nul had kunnen opleveren, maar koos winnend voor dameruil op f3. Een bloedstollende partij.
Kees Bakker moest zich met zwart verdedigen tegen de Orang-oetan-opening (1 b4). Hij deed dat actief, met een pion op d5 en zijn dame op d6. Hij leek kansen te krijgen tegen een zwakke witte pion op d3, maar met La3 pende wit het zwarte paard op b4. Remise.
Het stond nu 4-2 en meer was voor ons niet weggelegd.

Stefan Lehmann kreeg een Pirc te bestrijden (1 e4 d6). Hij veroverde een zwakke pion op d6, maar kreeg te maken met een zwarte vrijpion op a5. Hij raakte een kwaliteit achter tegen de goed samenwerkende zware stukken van zijn tegenstander en moest opgeven.

Mark Hecker speelde ondernemend en ging dameruil over de d-lijn uit de weg met Db3. De zwarte dame viel uit naar h4, waarna een stelling ontstond met wederzijdse dreigingen. Uiteindelijk moest Mark het met toren en paard opnemen tegen dame, paard en vrijpion. Dat was teveel gevraagd.

In Kees zijn auto naar huis was de stemming bedrukt. Onze vaste supporter maakte tegen zijn gewoonte in niemand voor soepkip uit, maar de derde- en vierdebordspeler putten zich uit in zelfhaat. Niet nodig, mensen. Tenslotte ging het tegen een van de sterkste teams uit de poule.

Victor Bartman, 7-10-2022